زمانی که از طرف بناب به تبریز در جاده حرکت می کنید در اندکی کمتر از جاده که دورانی زیر آبهای شور خوابیده بود، نوار سیاه رنگی دیده می شود که ادامه آن بموازات ساحل به شهر ارومیه می رسید. این جاده سنگلاخی است و در زمان ساسانیان احداث شده است. گفته می شود که این جاده به دستور مادر خسرو پرویز ساخته شده تا بازرگانان با امنیت بیشتر و بدور از راهزنان کالاهای خود را بین این دو شهر مبادله می کردند. حتما" برای تان سئوال بوجود می آید که چگونه این راه در داخل دریاچه آنهم در آبهای شور ایجاد شده است؟ جالبی مطلب هم در اینجاست. بیائید بار دیگر موقعیت جغرافیایی جاده را بررسی کنیم. زمانی که دریاچه ارومیه پر از آب و امواج خروشان بود، اگر کسی از ساحل نگاه می کرد در درون دریاچه و کمی نزدیک به ساحل فقط می توانست در زیر آبها یک نوار سیاه رنگ را مشاهده کند. پس هر دو طرف جاده پر از آب بود و روی جاده نیز 15 الی 30 سانتی متر آب قرار می گرفت. مسافرین و تجار کی در این جاده حرکت می کردند؟ شب ها که نور مهتاب همه جا را روشن می کرد، اطراف جاده که عمیق بودند دیده نمی شد و فقط عرض جاده تیره تر دیده می شد. تجار و کاروانیان با دنبال کردن سطح تیره و در عمق 15 الی 30 سانتی آب جاده را تشخیص می دادند و شب ها با آرامش به طرف مقصد حرکت می کردند. دزدان و سارقان نمی توانستند از آبهای عمیق بین ساحل و جاده عبور کرده و به مسافرین دستبرد بزنند. روزها هم اطراف جاده تیره دیده می شد و جاده در زیر آب روشن. بدین وسیله یک جاده ایمن در زمان ساسانیان برای جاده تجارت ایجاد شده بود. تنها مشکل تجار و بازرگانان این بود که وقتی خسته می شدند و می خواستند استراحت کنند، نمی توانستند بنشینند و الا همه لباس های شان شور و نمکی می شد. امروز دیگر آب دریاچه نیست و شما می توانید یک جاده سنگی را در فاصله اندکی از جاده تماشا کنید. امیدوارم که از این مطلب لذت برده باشید.